در پی مشکلات مالی فراوان که طی سال های اخير از سوی مسولان جمهوری اسلامی ناديده گرفته شده ، تعدادی از خلبانان شرکت های هواپيمايی ايران با ارسال نامه اعتراض آميزی به رييس مجلس شورای اسلامی ضمن هشدار به مهاجرت خلبانان کشور، خواستار افزايش حقوق خود شدند.
خلبانان شرکت های هواپيمايی ايران در اين نامه خطاب به حداد عادل نوشته اند: شرکت های هواپيمايی به دليل شرايط خاصی که دارند محدوديت هايی برای پرسنل خود مخصوصا خلبانان ايجاد کرده اند که وضعيت به گونه ای است که حقوق دريافتی خلبانان بين ۳۰۰ الی ۷۰۰ هزار تومان متغير است، در صورتی که در همين نزديکی و در کشورهای حوزه خليج فارس و حتی افغانستان، حقوق ماهيانه يک خلبان بين ۸ تا ۱۰ هزار دلار به انضمام تسهيلات مالی خوب، تعيين شده است؛ چرا که به ارزش کاری که توسط خلبانان صورت مي گيرد کاملا واقف هستند.
در ادامه اين نامه اعتراض آميز خطاب به رييس مجلس که خبرگزاری ايسنا آن را منتشر کرده، آمده است : ۱۰ درصد خلبانانی که با سرمايه چند ميلياردی اين کشور موفق به کسب مهارت خلبانی شده اند، به دليل مساعد نبودن شرايط حقوقی، به شرکت های خارجی رهسپار شده اند و در آنجا با حقوق ماهيانه ۱۲ هزار دلار مشغول به کار شده اند. طبق شواهد و مدارک موجود بيش از ۴۰ درصد از خلبانان ديگر نيز در حال طی کردن مراحل پايانی جذب در خطوط هوايی شرکت های خارجی هستند. نکته جالب توجه اين است که مجموع کل خلبانان در کشور بيش از ۷۰۰ نفر هم نيست.
همچنين در قسمت ديگری از اين نامه با اعتراض به مقصر جلوه دادن خلبانان در سوانح هوايی کشور آمده است: شايد گفتن اين سخنان برای مسوولان محترم کمی تلخ و ناخوشايند باشد، اما اين تلخی به شدت تلخی سوانح هوايی کشور نيست. زمانی که يک خلبان با حقوق ۳۵۰ هزار تومان در ايران پرواز مي کند و خلبان هواپيمايی ديگر که از کشور همسايه با حقوق ۱۲ هزار دلاری از کنار وی ميگذرد، ناگهان به اختلاف سطح ديدگاه تفکر مديران خود و مسوولان خارجی پی مي بريم که چرا ارزشگذاری در بين مشاغل اين چنينی غيراصولی و ناعادلانه است؟ چرا کشور ما هر سال بايد شاهد حداقل يک سانحه هوايی باشد. اگر ادعا مي شود مشکل اصلی سوانح خبط نيروی انسانی است، ما در اينجا و در اين نامه بيان مي کنيم، بله همين طور است!!
خلبانان شرکت های هواپيمايی کشور در بخش پايانی اين نامه نيزضمن هشدار تکرار حوادث هوايی نوشته اند: به هر حال ما در حرفه خود مشکلات زيادی داريم و مشکل اصلی ما متناسب نبودن حقوق ما با ميزان کاری است که انجام مي دهيم. پس به راحتی و قبل از وقوع سوانح هوايی ديگر، مي گوييم تامين نشدن مشکلات مالی و مسايل اقتصادی، فشار روحی روانی سختی بر اين قشر وارد کرده است که آثار وخيمی برای کشور به همراه خواهد داشت.
اين نامه در حالی خطاب به رييس مجلس منتشر شده است که پيش از اين در سال ۸۳ نيز در پی مهاجرت بيش از ۲۳۲ نفر از خلبانان کشور، تعدادی از خلبانان در نامه ای خطاب به نمايندگان مجلس خواستار رفع مشکلات خود شده بودند.
مسافرکشی در زمين و هوا
علی زادسر، عضو کمسيون حقوقی و قضايی مجلس هفتم در رابطه با وضع معيشتی خلبانان کشور گفت: بسياری از خلبانان کشور، خلبانی جز شغل دوم آنها محسوب مي شود و طبق اطلاعات بنده عده ای از آنها در آژانس های مسافربری، مسافرکشی مي کنند و عده ای در رستوران ها پشت دخل مي ايستند و يا در مغازه ها کار مي کنند تا زندگی خود را اداره کنند.
اين نماينده مجلس همچنين به ايسنا گفت: طبق تحقيقاتی که انجام داده ام و با مشاهده فيش حقوقی برخی خلبانان، آن چه به آنها بعد از کسورات داده مي شود، بين ۳۵۰ تا ۳۶۰ هزار تومان است که اين سوال در اين جا پيش مي آيد که يک خلبان با اين حقوق چطور مي تواند زندگی کند. در واقع آنها با سيلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند.
از سوی ديگر، موسي الرضا ثروتی، نماينده مردم بروجرد در مجلس نيز گفت: يکی از خلبانان مسير تهران- بجنورد با اين جانب به عنوان يک نماينده مجلس شروع به درددل کرد و اظهار مي داشت که ماهيانه ۳۶۰ هزار تومان حقوق دريافت مي کند و به جهت کمبود حقوق ناگزير است تا در ساعات غير شيفت نيز با عنوان مسافرکشی در تاکسی تلفنی فعاليت کند که به اذعان وی تعداد ديگری از همکارانش نيز وضعيت مشابه وی را داشتند.
اين عضو کمسيون اجتماعی مجلس همچنين به فارس گفت: اين خلبان با تجربه علت بخشی از سقوط هواپيماها در کشور را درگير بودن فکر خلبانان به شرايط زندگی و معيشت عنوان مي کرد و اظهار مي داشت که اگر اين دغدغه خلبانان و کادر پروازی حل شود از مشکلات موجود در بخش سوانح هوايی مقداری کاسته خواهد شد.
عدم امنيت شغلی خلبانان شرکت های هواپيمايی کشور و مشکلات معيشتی آنها در حالی از سوی اين دو نماينده مجلس مطرح شده است که به گفته حسن عباسی يکی ديگر از نمايندگان مجلس هفتم، « کشورهای عربی به خلبانان ايرانی پيشنهاد کرده اند که امکاناتی نظير تحصيل فرزندان آنان از مقطع دبستان تا دانشگاه و کارت اعتباری بين المللی (کرديت) و حقوق ماهانه ای به ارزش ۱۲ تا ۱۵ هزار دلار در اختيار آنها قرار مي دهند.»
انتشار نامه و يک حادثه
خلبانان شرکت های هواپيمايی همچنين در نامه ای که خطاب به رييس مجلس نوشته اند، از مسولان دولت جمهوری اسلامی پرسيده اند: زمانی که يک خلبان را با مشکلات شديد اقتصادی تنها مي گذارند و حقوق و دستمزدی معادل يک کارگر غيرمتخصص برای وی تعيين مي کنند، چگونه مي توان انتظار داشت که در حين انجام پرواز به مشکلات مالی خانواده اش فکر نکند؟ چگونه مي توان انتظار داشت با حقوق ۳۰۰ هزار تومانی و به دور از خانواده خود روزانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر مسافر و در ماه ميانگين ۱۱ هزار نفر مسافر را با خاطری آسوده و راحت در سطح شهر جابه جا کند؟
اين نامه در حالی منتشر شد که روز دوشنبه، ۱۶ بهمن ماه، مديرکل فرودگاههای استان فارس به خبرگزاری ايرنا گفت: تبحر خلبان و آمادگی مراقبت پرواز و کادر عملياتی فرودگاه شيراز، باعث شد از بروز يک حادثه هولناک جلوگيری شود و يک فروند هواپيمای بوئينگ به سلامت در شيراز به زمين نشست.
مدير کل فرودگاه های استان فارس در همين رابطه گفت: هواپيمای يادشده با بيش از ۱۲۰ مسافر از فرودگاه شيراز برخاسته بود وقصد پرواز به سمت تهران را داشت که دقايقی پس از پرواز دچار نقص فنی شد اما با تبحر و تسلط خلبان و آمادگی کادر عملياتی و مراقبت پرواز فرودگاه شيراز، همه امکانات برای فرود مجدد اين هواپيما به کار گرفته شد و بوئينگ يادشده به سلامت در فرودگاه شيراز به زمين نشست.
No comments:
Post a Comment